Հաճախ են հարցնում, թե ինչո՞ւ է Վրաստանում նկատվում ազգային, ընտանեկան արժեքների զարթոնք, եկեղեցու նկատմամբ խորին հարգանք, մինչդեռ՝ մեր երկրում ճիշտ հակառակ զարգացումներն են: Ընդ որում, գրեթե նույն պատմաքաղաքական մթնոլորտն է, վերջապես՝ նույն աղբյուրից սնվող գրանտակերներն են «թելադրողները»: Կարծում եմ, խնդիրը զուտ իրավիճակային է՝ Վրաստանում հարկ է հնարավորինս սրել վրաց-ռուսական հարաբերությունները, և այդ համատեքստում ազգային գործոնը խիստ ծանրակշիռ է, մինչդեռ՝ մեր երկրում առաջնահերթը ադրբեջանա-թուրքական տանդեմի հետ հարաբերություններում անասելի զիջումների գնով ջերմության պատրանք ձևավորելն է, ինչին ազգային գործոնը առնվազն չի նպաստում:
Հ.Գ. Այս օրերին ԱԺ-ում քննարկվող մի օրինագծով առաջարկվում է մշակութային բոլոր հաստատությունների անվանումներում «ազգային» տերմինը փոխարինել «պետական» տերմինով, և դա մեկնաբանվում է իբրև այդ տերմինը արժևորելու կարևոր քայլ:
Գևորգ Դանիելյան